Moje dziecko mnie bije… 8 sposobów na poskromienie agresora.
Zdarza się, że podczas napadu złości dziecko zaczyna używać przemocy fizycznej wobec rodziców. Gdy dzieje się to w przestrzeni publicznej, stres i napięcie mogą szybko narastać, zwłaszcza gdy przypadkowi świadkowie reagują brakiem zrozumienia. Społeczna presja w takich momentach bywa przytłaczająca, ale ważne jest, aby zachować spokój i działać z rozwagą. Jak najlepiej poradzić sobie z taką sytuacją, opanować dziecko i nie stracić kontroli nad emocjami?
- Co robić gdy dziecko Cię uderzyło?
- Co robić, gdy dziecko wpadło w szał?
- Jakie kary stosować?
To oczywiste, agresja dziecka nie bierze się znikąd. Może mieć swoje źródło w traumatycznych przeżyciach, w trudnych zmianach w jego życiu, czy poczuciem odrzucenia. Naturalne jest zatem, że wyeliminowanie agresji z kanonu jego zachowań wymaga dotarcia do jej przyczyny. Wielu rodziców szuka jednak doraźnych sposobów – tu i teraz – co robić, kiedy dziecko podniesie na mnie rękę?
Agresja to wybuch emocji. Uniemożliwienie dania im upustu zawsze musi skończyć się wybuchem. Pokaż dziecku w jaki sposób można wyładować agresję słowami lub podczas zabawy.
Jak zachować się w sytuacji kryzysowej?
- Dziecko Cię uderzyło? Chwyć jego ręce i powiedz mu patrząc w oczy, że nie wolno tak robić, bo to boli. To ważne, aby zachowywać się tak nawet wtedy, gdy uderzenie w rzeczywistości nie było bolesne.
- Dziecko uderzyło Cię podczas dużego wzburzenia? Nic nie mów, tylko oddal się, daj mu czas na wyciszenie. Możesz nawet zostawić je same w pokoju (oczywiście kontrolując, aby nie zrobiło sobie krzywdy)
- Dziecko uderzyło Cię w miejscu publicznym? Nigdy nie obracaj tego w żart. Stanowczo, ale spokojnym tonem wyjaśnij, że takie zachowanie jest niedopuszczalne.
- Dziecko wpadło w szał? Spróbuj użyć siły. Weź je delikatnie w ramiona, tak, aby uniemożliwić mu wymierzenie ciosu. Spokojnym głosem możesz powtarzać mu: „już w porządku, proszę uspokój się”. Nie upominaj go jednak, to nie jest dobry moment na lekcję wychowawczą. Z uścisku wypuść je, dopiero gdy się wyciszy.
- Jak karać? Po pierwsze, za każdym razem przypomnij dziecku zasady, jakie obowiązują w Waszym domu. Właściwą karą będzie pozostawienie dziecka w samego, np. w jego pokoju. (przyjęło się, że powinno spędzić w odosobnieniu tyle minut, ile ma lat). Po tym czasie spróbuj z nim porozmawiać o zajściu.
- Nie udało Ci się pohamować własnej złości? Zdarza się, wszyscy jesteśmy ludźmi, więc kiedy np. w kryzysowej sytuacji zdarzyło Ci się krzyknąć, przyznaj się do błędu i przeproś za swoje zachowanie. Dziecko uczy się od Ciebie, w przyszłości to ono będzie wiedziało, jak zachować się, kiedy niewłaściwie postąpi.
- Sytuacja się powtarza? Musisz uzbroić się w cierpliwość. Kluczem do pozytywnych zmian jest konsekwencja. Kiedy dziecko zobaczy, że nie żartujesz, a to, czego od niego wymagasz jest dla Ciebie ważne, z czasem zacznie zmieniać swoje postępowanie.
- Jak dziecko może odreagować złość? Pisaliśmy wcześniej, że złość, której nie damy upustu prędzej czy później musi wybuchnąć. Naucz swoje dziecko sposobów na wyładowanie negatywnej energii: pozwól mu rzucić poduszką o ścianę, podrzeć niepotrzebną gazetę, zamazać kredkami kartkę, czy policzyć do dziesięciu. Możecie też wspólnie wymyślić jakieś słowo (wentyl bezpieczeństwa), które dziecko w czasie napadu złości będzie mogło wykrzykiwać.
